Kulawa poetka

Od 3 lat piszę wiersze, a raczej wierszyki, zwykle krótkie, pisane na telefonie, a później przepisywane na kartkę...
Prawię każdy z nich jest metaforą, ma nie dosłowny sensu. Dziś "zaprezentuje" wam 2 takie wierszyki.  mam nadzieje, że wam się spodobają

Koisz ból swoim głosem,
Zmierzę się z losem,
Mam siłę którą dał mi twój głos,
Niech się boi mój los,
Z tobą przy sercu mogę rzucić się w ten wir szary,
Przezwyciężę świata kary,
Pokoloruje ten smutny świat,
Nieważne ile mi to zajmie lat,
Będę stała po twojej stronie do końca samego,
Wydarzy się jeszcze wiele złego,
Dlatego trzymaj mnie za rękę,
zakończę tę świata mękę,
Zostanę tu z tobą,
Przy twoim głosie staje się sobą,
Niczego się już nie boję,
Krzyczę tu i stoję,
Wykrzyczę całemu światu jak bardzo na mnie działasz,
Jak bardzo się starasz,
że umrzeć się nie boisz,
na scenie dumnie stoisz,
Jesteś upadłym aniołem, którego głos pokochałam,
Lepszym człowiekiem się stałam...

___

Przy tobie tracę rozum źle mnie nie zrozum,
Zbyt mnie intrygujesz,
Nie wiem co czujesz,
Za kogo mnie masz?
Szansę mi dasz?
Kim dla ciebie byłam?
Dla kogo żyłam?
Byłeś wyjątkiem,
Mojego życia wątkiem,
Robię sobie nadzieje,
Czy szczęście gdzieś tam istnieje?
Humor mi poprawiasz,
Ale i o dreszcze przyprawiasz...

Który bardziej wam się spodobał?

Również pisujecie wiersze?